Polska jest krajem do którego humanizm dotarł w bardzo szybkim tempie i w którym ta myśl osiągnęła spory postęp. Związane było to między innymi z licznymi kontaktami, jakie nas kraj utrzymywał z państwami Europy, za pośrednictwem polskiej młodzieży, która przyjeżdżała na uczelnie i bardzo szybko potrafiła zetknąć się ideami humanizmu, a było to już w połowie piętnastego wieku.
Co to jest humanizm?
W Polsce w latach siedemdziesiątych do osiemdziesiątych piętnastego wieku nastał początek humanizmu, kiedy to na Uniwersytecie Jagielońskim otworzone zostały kierunki, związane z dziełami starożytnych Greków oraz Rzymian. Ponadto, na początku lat dziewięćdziesiątych powstały w stolicy Małopolski dwa koła humanistyczno-literackie, które zostały założone przez przybyłych z zachodu cudzoziemców. Pierwszym z nich był znany we Włoszech Filip Buonaccorsi, a kolejnym, który z nim przybył do Krakowa był niemiecki humanista Konrad Celtis. Największym impulsem dla rozwoju myśli humanistycznej i kultury renesansu w naszej ojczyźnie, przyczyniło się do tego królewskie małżeństwo Zygmunta Starego z Włoszką Boną, które miało miejsce w 1518 roku. Wraz z nią przybyło do naszego kraju sporo włoskich humanistów, artystów, malarzy, rzeźbiarzy oraz architektów. W związku z tą zmianą, dwór ostatnich Jagiellonów przyczynił się zaraz po Uniwersytecie Jagielońskim do prężnie działających kolejnych w tym czasie ośrodków humanizmu. Poza tym, ostatni mecenat z rodu Jagiellonów pełniąc w tym bardzo istotną rolę nie szczędził wysiłku ani pieniędzy na wsparcie wszystkich twórców renesansu.
